Papier, papier en nog meer papierwerk

Wat niemand je verteld als je gaat emigreren wat er allemaal bij komt kijken. We worden ondersteund door een bedrijf en dan nog verzuipen we zowat.

Dat heeft meerdere oorzaken. De eerste is dat je denkt dat Japan mega innovatief en voorloopt qua technologie. Dat klopt ook zeker, je hebt robot knuffels, er wordt robot voetbal gespeeld, ze hebben bedrijven die wereldleiders zijn op het gebied van electronica en het enige land ter wereld wat concurrentie is voor ASML. Alleen alles wat je moet regelen gaat op PAPIER! En dan niet zomaar papier, vol met Japanse tekens en ouderwets doordruk papier. Online formulieren kennen ze niet en als er wordt gevraagd om een engelse versie wordt er ook al raar gekeken. Vertaal apps (met de camera functie) zijn je grootste vriend hier tijdens de ontdekkingsreis om inwoner van Japan te worden.

Ten tijde van de visumaanvraag in Nederland was een simpele excel file het leidend voorwerp voor het visum proces, dit gaf ons het idee dat die file het enige is wat we moesten invullen voor onze reis en dat de rest vanuit daar opgepakt kon worden. Dat gevoel hadden we nog steeds toen we via het vliegveld van Narita (Tokio) Japan binnen kwamen. Het visum in ons paspoort gaf ons de toegang tot een residence card die netjes voor ons afgedrukt werd op het vliegveld bij de douane, appeltje eitje!

Niks bleek minder waar en Mark is vanaf dag 1 in Hiroshima van kantoor naar kantoor gegaan om allerlei verschillende formulieren in te vullen. Eentje voor je woonadres, dan weer eentje voor een My Number Card (soort Japans ID bewijs), dan weer eentje voor kinderbijslag, nog eentje voor kinder vaccinatie programma. Dan denk je het achter de rug te hebben en ga je een bankrekening openen. Daar gaat het hele treintje weer van vooraf aan lopen. Eerste papierwerk wat je invult is om een rekening te openen, daarna nog eentje om een ATM card te krijgen en ten slotte nog een formulier om een debit card te krijgen zodat je dus met een pasje kan betalen in de winkel. En dit alles kun je niet zonder eerst een telefoonabonnement af te sluiten. Anoeschka ging "even" spelen met de kinderen... want ja zoiets is toch wel in 10 minuten gefixed. Na 500x glijden, 300 duplo torens, verstoppertje spelen in een speelgoedwinkel en het kopen van 3 lego sets om de kinderen verder bezig te houden was Mark dan eindelijk na 2,5UUR klaar ;-).

Achteraf blijkt hoe belangrijk het is om een woonadres en bankrekening te hebben want alles hangt hier aan vast en op bijna elk formulier wordt er wel naar een van de twee, of beide gevraagd. Daar kwam Mark ook achter op zijn eerste werkdag. Nog meer papier werk om bijvoorbeeld zorgverzekering aan te vragen, niet geheel onbelangrijk maar wel weer extra werk. Wel fijn is dat in Japan 70% van de verleende zorg vanuit de verzekering/overheid komt en dat je zelf maar 30% hoeft te betalen. Wat dus betekent dat tripjes naar de huisarts niet eens heel duur hoeven te zijn, en je dus ook moet hopen dat er geen dure zorg aan zit te komen...